De laatste week ontving ik een aantal mails waarin (voor mij onbekende) lezers mij vertelden hoezeer ze door Fok geraakt waren.
Als schrijver ben ik blij dit soort mails te ontvangen. Om te merken dat het boek zijn eigen koers heeft genomen. Via deze berichten ontdek ik op welke plekken en bij welke mensen Fok aankomt. Die route is soms totaal onverwacht, en kan ik ook niet sturen of volgen. Fok gaat zijn eigen weg over de grote oceaan. En af en toe krijg ik flessenpost van ontvangers. En weet ik weer even op welke kusten mijn verhaal is aangespoeld.
Wauw!
Ik deel graag een aantal van deze berichten.
"Ik ben gistermiddag aan ‘Fok’ begonnen, en heb het vervolgens in één adem uitgelezen.
Het
boek heeft me geraakt. Op een rare manier is Tara iemand waarin ik
verbazend veel van mezelf herken. Dat begint al meteen bij haar liefde
voor letters."
"Ik zit in klas 4 van het
Gymnasium en ik ben net teruggekomen van een
oceaanoversteek.Toen
ik Fok las, kwam mijn reis in delen weer terug, maar daarbij kon
ik ook zoveel zelf verzinnen en fantaseren. U hebt de reis zo mooi
beschreven, maar ook die bijzondere delen ervan zijn zo mooi verwerkt.Ik kwam ook tot het besef van veel dingen over mijzelf tijdens het lezen. Het einde vind ik bijzonder."
"Ik ben begonnen te lezen en had je boek in drie dagen uit...Een grote zee van herkenning. Ook ik ben op het water opgegroeid. Verder zeil je in je boek naar de Canarische eilanden en het toeval wil dat ik daar dan zestien jaar woon."